Το διεθνές δίκαιο είναι η ενοποίηση των συμφερόντων των κρατών

Κράτος, διεθνής οργανισμός, έθνη,όμοιες με το κράτος οντότητες - όλες αυτές ενώνουν ένα σύστημα, το οποίο ονομάζεται "Διεθνές Δίκαιο". Η ταχεία ανάπτυξη της διεθνούς οικονομίας, οι συνεχιζόμενες συγκρούσεις για την ανακατανομή των σφαιρών επιρροής, η διατήρηση των συμφερόντων του ατόμου σε διάφορες πτυχές της ύπαρξης, απαιτούσαν τη δημιουργία πολιτισμένης ρύθμισης και νομικής δικαιολόγησης των πράξεων. Αυτό έχει πραγματοποιηθεί στη διαμόρφωση του διεθνούς δικαίου που ενώνει τις κανονιστικές πράξεις που διέπουν τις σημαντικότερες διακρατικές σχέσεις.

Αν μιλάμε για το διεθνές δίκαιο, λοιπόνΕίναι δίκαιο να πούμε ότι η αρχή της σοβαρής ανάπτυξής της έλαβε μόνο στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η νίκη των Συμμάχων ήταν μόνο θέμα χρόνου. Επιπλέον, αυτό εκφράστηκε με τη δημιουργία ενός ειδικού υποτομέα, που ονομάζεται "νόμος των διεθνών συνθηκών". Ωστόσο, ορισμένοι δικηγόροι τείνουν να πιστεύουν ότι το 1648 πρέπει να ληφθεί ως σημείο αναφοράς - η στιγμή της σύναψης των συνθηκών της Βεστφαλίας. Αλλά αυτή η δήλωση είναι αρκετά αμφιλεγόμενη.

Αλλά όχι μόνο οι διεθνείς συνθήκες έχουν γίνειη αιτία της «έκρηξης» της ανάπτυξης του διεθνούς δικαίου. Όπως και τα περισσότερα φαινόμενα στον σύγχρονο κόσμο, το διεθνές δίκαιο δεν έχει ξεφύγει από την επιρροή οικονομικών παραγόντων. Ήταν αδύνατο να αγνοήσουμε όχι μόνο τις στρατιωτικές βιομηχανικές εταιρείες, αλλά και να γίνουμε διακρατικές εταιρείες. Όλα αυτά απαιτούσαν από τα κράτη την εκπόνηση ειδικής νομικής ρύθμισης, η οποία ήταν το διεθνές οικονομικό δίκαιο.

Έτσι, οι διεθνείς συνθήκες και τα οικονομικά έχουν καταστεί θεμελιώδεις παράγοντες στην ανάπτυξη του διεθνούς δικαίου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι νωρίτερα ο νόμος της διεθνούςσυνθηκών. Ωστόσο, από το 1969, η εφαρμογή των διατάξεων που θεσπίστηκαν σε αυτές διασφαλίστηκε όχι μόνο από τις συμβάσεις της Βιέννης που είχαν συναφθεί, αλλά και από εξειδικευμένες διακυβερνητικές οργανώσεις, όπου ο ΟΗΕ ήταν ο κυριότερος. Εκτός από την ευθύνη για μη εκπλήρωση ή μερική εκπλήρωση των αποδεκτών υποχρεώσεων από τα κράτη, το διεθνές δίκαιο επιλύει με τη βοήθεια αυτού του υποτομέα ένα ακόμη σημαντικό θέμα, δηλαδή κενά στη ρύθμιση. Σύμφωνα με το δίκαιο των διεθνών συνθηκών, αυτά επιλύονται με βάση τα διεθνή έθιμα μόνο μέχρι να καθοριστεί διαφορετικά από τα κράτη της σύμβασης. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλες αυτές οι περιπτώσεις καταγράφονται και οι σχετικοί διεθνείς οργανισμοί αναλαμβάνουν την εξάλειψή τους.

Το άλλο είναι διεθνέςοικονομικού δικαίου. Στην πραγματικότητα, τα θεμέλια αυτού του υποτομέα είχαν τεθεί από τον αγγλικό οικονομολόγο J.M. Keynes, ο οποίος όρισε τα θεμέλια της σύγχρονης οικονομικής παγκόσμιας τάξης στην τελική διάσκεψη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, υποβάλλοντας πρόταση για τη δημιουργία του ΔΝΤ και του ΜΒ.

Μέχρι σήμερα, οι κύριοι φορείς εκμετάλλευσης αυτούυποτομείς είναι, πέραν των ανωτέρω, ο ΠΟΕ, η UNCTAD, το ECOSOC και πολλοί άλλοι περιφερειακοί οργανισμοί. Το διεθνές δίκαιο ρυθμίζει τους πιο ποικίλους τομείς της οικονομικής ζωής, δραστηριότητες που κυμαίνονται από τα γενικά ζητήματα που αφορούν τη διασφάλιση της σταθερότητας των εθνικών νομισμάτων και τον τερματισμό της ρύθμισης των ειδικών σχέσεων (π.χ. ανακατανομή της παραγωγής πετρελαίου).

Αξίζει να σημειωθεί ότι μια τέτοια επιθυμία για τη ρύθμισησχεδόν όλες οι πτυχές της οικονομίας μιας χώρας οφείλονται όχι μόνο στη σημασία της. Για μεγάλο χρονικό διάστημα υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με το κατά πόσο θα πρέπει να συμπεριληφθούν στα ειδικά θέματα αυτού του υποτομέα οι διακρατικές εταιρείες, των οποίων η επιρροή είναι μερικές φορές ισχυρότερη από τη νομική προσωπικότητα ορισμένων κρατών.

Όπως μπορείτε να δείτε, το διεθνές δίκαιο και η ανάπτυξή τουαυτή την ημέρα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ανάπτυξη του δικαίου των διεθνών συνθηκών και του οικονομικού δικαίου. Κατά συνέπεια, η γνώση και η επιδέξια εφαρμογή των θεμελίων αυτών των υποτομέων διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στις σχέσεις μεταξύ των κρατών.